Meditatie over Psalm 73
Soms zou je de moed zomaar opgeven. Toch? Dan denk je als christen: waar doe ik het eigenlijk nog voor? Waarom al die inspanning en stress? Waarom leven naar Gods geboden? Waarom zou ik mijn best doen voor mensen in de kerk? Wat heeft dat voor zin? Wat is daar nuttig aan? Kan ik niet beter genieten van het leven? Kiezen wat ik zelf wil? Dat geeft me zeeën van tijd en ruimte in mijn hoofd en hart.
Het zijn dit soort vragen waar Asaf in Psalm 73 mee worstelt. Hij zag dat de goddelozen het goed hebben. Het gaat prima met mensen die geen rekening houden met God en zijn geboden. Waarom zou ik nog de HEERE dienen? Welk voordeel geeft het mij. Wat heb ik er aan? Kost het mij niet veel meer, dan dat het oplevert?
Asaf spreekt heel eerlijk over deze worsteling. En daardoor geeft de HEERE het, dat wij kunnen leren. Hoe komt Asaf verder in zijn moeite? De oplossing is niet: wacht maar op betere tijden. Wacht maar, totdat de HEERE je voordeel geeft. Nee, de oplossing die Asaf vindt brengt geen verandering in de omstandigheden. En toch geeft het hem wel rust. Welke oplossing? Dat Asaf dicht bij God is.
Als Asaf ver bij God vandaan is, dan kan hij inderdaad denken: waarom dien ik de Heere nog, het geeft mij geen nut. Maar als hij dicht bij de HEERE is, dan beseft hij: de liefde van de HEERE is alles waard. De liefde van God is de reden van mijn inspanning en toewijding. De liefde van de HEERE is zo veel waard. Als ik dicht bij God mag zijn, dan heb ik uit dankbaarheid alles voor Hem over.
Dat is wat Asaf zegt in vers 23: Ik echter zal voortdurend bij U zijn! U hebt mij rechterhand gegrepen. Asaf merkt het: het leven met de HEERE geeft echte rust en troost. De HEERE grijpt Asaf vast en leidt hem door de moeiten heen. Met zijn nabijheid troost de HEERE hem. Als een trouwe Herder brengt de HEERE Asaf door het dal van de schaduw van de dood.
Dit is het evangelie van Gods genade. Dit is wat Jezus Christus later heeft verdiend. De Heere Jezus is één met de Vader. En toch werd juist Hij door zijn Vader verlaten. Opdat een ieder die in Jezus gelooft nooit meer verlaten zouden worden. Jezus ging door het diepe dal van de hel heen. Terwijl de Vader zijn Zoon juist niet bij zijn rechterhand heeft gegrepen. Nee, Jezus moest er doorheen, alleen. Zodat wij met Asaf mogen zingen: “Voortdurend zal ik bij U zijn, in al mijn noden, angst en pijn.”
Waarom zou je je nog inspannen in de kerk? Waarom zou je je best doen om naar Gods geboden te leven? Heeft het zin? Heeft het nut? Wat moet je doen, als je met dit soort vragen worstelt? En je er bijna moedeloos van wordt? Zoek dan de Heere. En schuil bij Hem. Koester je dicht tegen Hem aan. Dan zal je mogen ervaren, wat Asaf ook heeft ontvangen. De rust en troost van het geloof. En merk je: omdat God mij zó heeft liefgehad, heb ik uit liefde en dankbaarheid alles voor God over.
Gespreksvragen
- Herkent u iets van de worsteling van Asaf ook in uw eigen leven? Zo ja, kan u daar iets van omschrijven?
- Hoe zou je in die worsteling weer tot antwoord en geloofsrust kunnen komen?
- Kan het in dit leven soms ook al zichtbaar worden dat God goddelozen straft? Zo ja, hoe dan?
- Wat maakte het lijden voor onze Heere Jezus vooral zo zwaar?